swain1e.fotkoblog.pl

Dwa dni w Warszawie pozwoliły mi trochę odetchnąć. Metro, Pałac Kultury, UW i trzy pasy ruchu w jedną stronę pomogły mojej twarzy wykrzesać nikły uśmiech wśród fałd smutku. Niestety, każda bajka kiedyś się kończy i nie zawsze słowami "I żyli długo i szczęśliwie...". Moja kończy się powrotem do szarości i zmartwień, które najchętniej ukryłabym w szafie.

Po pierwsze Bartek oraz moje niesłabnące do niego uczucie. Wrócili do siebie z Agatą, są szczęśliwi, a moja próba bycia miłą skończyła się fiaskiem. Najchętniej zapomniałabym o nim całkowicie, i o niej też. Ale nie umiem.

Po drugie Babcia. Chora, umierająca, kobieta, do której prędzej powiedziałam "mamo", niż do własnej, biologicznej matki. Jak mam pogodzić się z tym, co nieuniknione w czasie, skoro nie mam na kim się oprzeć?..

Po trzecie szkoła i matura, co do której zaczynam mieć poważne wątpliwości czy ją zdam.

A jutro poniedziałek...